Σε προλάβαμε ή έδειξες πάσο (πάλι); «Τι σημασία έχει;», θα αναρωτηθείς. Μεγάλη μάλλον, για να επιμένει η διοίκηση της Λέσχης από την αρχή της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς στην επίδειξή του. Μεγάλη, για να βρισκόμαστε κι εμείς όλον αυτόν τον καιρό σε μια διαδικασία μπλοκαρίσματος του ελέγχου.
Τι είναι αυτό που ενώνει εσένα και το άτομο που σου έδωσε αυτό το κείμενο; Η κοινή μας φοιτητική ταυτότητα; Και τι είναι αυτό που σε χωρίζει από αυτούς που πλέον αποκλείονται από τη Λέσχη του ΑΠΘ; Το ότι έχεις πάσο, ενώ ο άλλος δεν έχει (αλλά μπορεί και να έχει φοιτητική ιδιότητα, π.χ. λόγω 7ου έτους ή επειδή σπουδάζει σε ένα πανεπιστήμιο όπου η Λέσχη είναι ιδιωτική, όπως στο ΠαΜακ); Πόσο πραγματική, όμως, είναι εκείνη η ταύτιση ή αυτός ο διαχωρισμός; Σίγουρα είναι πραγματικά, αφού παράγουν υλικά αποτελέσματα: έκπτωση στις μετακινήσεις, πρόσβαση στη Λέσχη και στις βιβλιοθήκες, αλλά και παρουσίες στα εργαστήρια, υποχρεωτικές εργασίες, εξεταστικές. Μήπως όμως είναι την ίδια στιγμή και απατηλά;
Για να το βάλουμε με ένα παράδειγμα: εσύ, όσο κι εγώ που σου έδωσα το κείμενο, μπορεί κάλλιστα να είμαστε μια φοιτήτρια ΤΕΦΑΑ, η οποία θα έχει την τύχη της διαρκούς υποαπασχόλησης στα πάσης φύσεως γυμναστήρια, ένας φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, ο οποίος πιθανόν θα μείνει άνεργος ή μαύρος εργαζόμενος του επισιτισμού, ή ένας φοιτητής Μάνατζμεντ, τον οποίο περιμένει η οικογένειά του με το που τελειώσει τις σπουδές να αναλάβει την επιχείρησή τους. Έχουν αυτοί οι τρεις κάτι κοινό; Αν και για κάποιο διάστημα θα είναι και οι τρεις φοιτητές, δεν έχουν τίποτα κοινό ως προς το πού πηγαίνουν: οι δύο πρώτοι στη θέση του εκμεταλλευόμενου, ο τρίτος στη θέση του εκμεταλλευτή. Εκτός βέβαια και αν θεωρήσουμε κοινά, τα περιστασιακά συντεχνιακά συμφέροντα με όλη τη μιζέρια που κουβαλάει το να σε νοιάζει μόνο η συντεχνία σου (και κατ’ επέκταση η πάρτη σου). Παρόλο που η εξουσία επιμένει μεταφυσικά να μιλά για πανεπιστημιακή κοινότητα, στην πράξη αυτή όχι απλά δεν ενώνει, αλλά χρησιμοποιείται για να αποσιωπήσει και να συγκαλύψει σχέσεις επιβολής και εκμετάλλευσης: τι κοινό έχει μια φοιτήτρια που βοηθάει τους συμφοιτητές της ανιδιοτελώς με μια άλλη που το κάνει για να ψηφίσουν την παράταξή της ή με τον ατομιστή καριερίστα που εκδικητικά δε σου δίνει τις σημειώσεις του από το μάθημα που έλειψες; Τι κοινό έχει μια άμισθα εργαζόμενη διδακτορική ερευνήτρια με τον καθηγητή που τη βάζει να κάνει όλη τη χαμαλοδουλειά που θα έπρεπε να κάνει ο ίδιος και στο τέλος εμφανίζει και τα ερευνητικά αποτελέσματα ως δικά του; Τι κοινό έχει μια καθηγήτρια που προσπαθεί να σταθεί αξιοπρεπής με την καθηγήτρια που χώνεται σε κάθε είδους εταιρικό και στρατιωτικό project για να βγάλει φράγκα; Τι κοινό έχει ο απεργός καθαριστής που αγωνίζεται για να παίρνει ένα μισθό που του επιτρέπει να ζει με αξιοπρέπεια, με τον πρύτανη και τους κοσμήτορες που θέλουν ακριβώς να του επιβάλουν ένα μισθό εξευτελιστικό και καλούν την αστυνομία να τον συλλάβει;