Την Πέμπτη 10/5 φοιτητές και φοιτήτριες καταλάβαμε τυπογραφικές υποδομές του ΑΠΘ και συγκεκριμένα το κατάστημα του λογότυπου σαν μια πρώτη κίνηση ενάντια στις περικοπές συγγραμμάτων. Το εγχείρημα ήταν ανοιχτό σε όσους φοιτητές και φοιτήτριες είχαν την πρόθεση να συμμετέχουν. Τυπώσαμε βιβλία, σημειώσεις, εργαστηριακούς οδηγούς, κώδικες που έχουμε ανάγκη χρησιμοποιώντας τη γραφική ύλη και τα μηχανήματα του πανεπιστημίου γιατί δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες να πληρώσουμε το κόστος της φοίτησής μας. Συναντιόμαστε εδώ και καιρό για το ζήτημα των συγγραμμάτων. Στηριγμένοι στις μεταξύ μας ισότιμες σχέσεις, συλλογικοποιηθήκαμε και δράσαμε για να αποκτήσουμε τα συγγράμματα που μας κόβουν.
Μια μικρή προσπάθεια αποτίμησης της δράσης…
Στη συνέλευση που ακολούθησε ήταν κοινός τόπος ότι αυτοί που συμμετείχαν κατάφεραν να καλύψουν ένα μέρος των αναγκών τους, δείχνοντας έτσι ότι ο δρόμος είναι η συλλογική αδιαμεσολάβητη δράση και όχι η μιζέρια της εξατομίκευσης. Κρίναμε την κίνηση επιτυχή όχι μόνο επειδή πήραμε κάποια βιβλία, αλλά και γιατί καταφέραμε να διατηρήσουμε ένα καλό επίπεδο οργάνωσης και συντονισμού καθ’ όλη τη διάρκεια. Το ρόλο του στη θετική έκβαση έπαιξε και το γεγονός ότι δε συναντήσαμε ιδιαίτερα εμπόδια από πλευράς της διοίκησης. Έχοντας στη σκέψη μας ότι τίποτα δε μας χαρίζεται από το κράτος, τους πρυτάνεις και οποιονδήποτε άλλο φορέα ερμηνεύουμε αυτή τη στάση ως έκφραση των συσχετισμών που δημιουργούν όσοι και όσες δίνουν αγώνες στα πανεπιστήμια και όχι ως γενναιοδωρία. Έτσι έπαιξε το ρόλο του το ότι επιλέξαμε να καταλάβουμε το χώρο και όχι να παρακαλέσουμε για τη χρήση του, όπως και ότι η κατάληψη αυτή δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία αλλά ως συνέχεια της προσπάθειας να ανοίξει εντός του πανεπιστημίου η συζήτηση για το θέμα. Τέλος, αντιλαμβανόμενοι ότι σ’ ένα κατειλημμένο χώρο δε μπορεί να δουλεύουν οι εργαζόμενοι/ες και μάλιστα πιο εντατικά, είχαμε αποφασίσει και διεκδικήσαμε να λειτουργήσουμε εμείς τα μηχανήματα. Αυτό όμως δεν έγινε αποδεκτό με αποτέλεσμα υψηλό φόρτο εργασίας για τους εργαζόμενους. Αναγνωρίσαμε την αντίφασή μας από την πρώτη στιγμή και η διαχείρισή της αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού στη διαδικασία μας.
Από δω και πέρα…
Όπως είπαμε και παραπάνω οι ανάγκες μας καλύφθηκαν μόνο εν μέρει από τη δράση της Πέμπτης. Επίσης οι ανάγκες αυτές δεν είναι μόνο αυτών που ήδη συμμετέχουν στη συνέλευση για τα βιβλία αλλά πολλών περισσότερων συμφοιτητών και συμφοιτητριών. Έτσι λοιπόν πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Εδώ όμως θέλουμε να σταθούμε σε κάτι σημαντικό. Παρόλο που υπήρχε η δυνατότητα, αποφασίσαμε να μην επαναλάβουμε τη δράση της Πέμπτης την επόμενη μέρα. Από τη μια το να εκτυπώσουμε μόνο για τους εαυτούς μας και να σταματήσουμε, μας φαίνεται μερικό τη στιγμή που έχουν το ίδιο πρόβλημα και πολλοί άλλοι. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν χρήσιμη σε προσωπικό επίπεδο αλλά θα πέθαινε από αυτάρκεια… Από την άλλη το να εκτυπώσουμε εμείς “για όλο το λαό” μας φαίνεται εξίσου προβληματικό γιατί δεν επιθυμούμε να αναθέσουμε στον εαυτό μας τον ρόλο να αγωνιζόμαστε για άλλους χωρίς εκείνους. Δε μας ενδιαφέρει ο ρόλος του Ρομπέν των δασών. Όσο σημαντικό είναι να πάρουμε τα βιβλία μας, άλλο τόσο σημαντικό είναι να τα πάρουμε αγωνιζόμενοι από κοινού και ισότιμα, μοιραζόμενες εξίσου τις χαρές αλλά και τις ευθύνες του αγώνα. Το να φτιάξουμε νέες πελατειακές σχέσεις ή το να απολαμβάνουν όλοι ενώ το βάρη πέφτουν σε λίγους είναι κάτι που δε θεωρούμε ότι έχει κάποιο νόημα.
Έτσι λοιπόν καλούμε όποια και όποιον θέλει να εμπλακεί στη συνέχιση της όλης προσπάθειας να έρθει στην ανοιχτή συζήτηση την ερχόμενη Τρίτη. Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε την παθητικότητα. Είναι καιρός επίσης να σταματήσουν οι ντροπές και οι φόβοι. Ούτε κάποιο ψηφοθηρικό κόλπο είναι όλο αυτό, ούτε έχουμε σχέση με τις παρατάξεις και τις αγκυλώσεις τους. Είμαστε συμφοιτητές και συμφοιτήτριες που θέλουμε να παλέψουμε. Όποιος και όποια θέλει να παλέψουμε μαζί, είναι ευπρόσδεκτος/η.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Τρίτη 15/05 στις 14:00 στο φουαγιέ του φυσικού
11/05/2012