κείμενο αυτοδιάλυσης & κάλεσμα

Κλείνοντας το καλοκαίρι με απολογισμούς και ξεκινώντας τη φετινή χρονιά με νέες ιδέες και προτάσεις αποφασίσαμε αυτό που επεξεργαζόμασταν ήδη από καιρό: ήρθε η ώρα να κλείσουμε τον κύκλο της ΣγΚΦ.

Η συνέλευση σταδιακά έχασε τα χαρακτηριστικά που θέλαμε να έχει. Σταματώντας να είναι συνέλευση συνεργασίας σχημάτων έχασε τα ριζώματα στις σχολές ενώ παράλληλα συγκροτούμενη με βάση τη φοιτητική ταυτότητα είναι αδύνατον να αποτελέσει έδαφος συνάντησης με μη φοιτητές. Ταυτόχρονα οι καθημερινότητες μας άλλαξαν, πολλές αποφοίτησαν, και έχουν πλέον διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες. Συναντάμε λοιπόν όρια που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε με το συγκεκριμένο μόρφωμα.

Από το σημείο που βρισκόμαστε και πατώντας στα θέλω μας και στις συντροφικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ μας αποφασίσαμε ότι αυτό που θέλουμε να κάνουμε, είναι να βρεθούμε με τον υπόλοιπο κόσμο με τον οποίο έχουμε συναντηθεί σε αγώνες των τελευταίων χρόνων ή μοιραζόμαστε κοντινές αντιλήψεις για τον κοινωνικό ανταγωνισμό και να συζητήσουμε τη δημιουργία ενός καινούριου μορφώματος. Μιας συνέλευσης αγώνα αδιαμεσολάβητου χαρακτήρα που θα χωρά το σύνολο της καθημερινότητας όλων μας και θα αποτελεί για τον καθένα και την καθεμία ένα στήριγμα ενάντια στη συνθήκη της επισφάλειας, διερευνώντας συλλογικές απαντήσεις σε ζητήματα αναπαραγωγής, εργασίας, ή και πιο προσωπικά. Με δράση δημόσια, συλλογική και κινηματική που θα ξεκινά από τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες και θα στηρίζεται στις μεταξύ μας πραγματικές σχέσεις.

Για να μοιραστούμε τις καθημερινότητες μας και να χτίσουμε μαζί αυτό το καινούριο κάτι που θα χωράει τις ζωές μας, σας καλούμε σε κουβέντα τη

Δευτέρα 13.10 20:00 στο στέκι στο βιολογικό

Το μόνο που θα φέρουμε στην κουβέντα σαν ΣγΚΦ θα είναι οι προβληματισμοί και τα θέλω του καθένα και της καθεμιάς μας.

για τη διερεύνηση & διεύρυνση του αγώνα της λέσχης του ΑΠΘ

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε τον Ιούνιο του 2014 από τη Συνέλευση για το Κόστος Φοίτησης, σε μια προσπάθεια ξεπεράσματος των ορίων που συναντούσε εκείνη την περίοδο ο αγώνας της λέσχης του ΑΠΘ. Κατά την εξέλιξη του αγώνα έγινε εμφανές ότι ένας από τους βασικούς λόγους της αδυναμίας να εξαλειφθεί οριστικά ο έλεγχος στην είσοδο ήταν η απουσία μη φοιτητικών υποκειμένων που να συμμετέχουν σε αυτόν. Έτσι, με αυτό το κάλεσμα επιχειρήθηκε η διερεύνηση του ενδεχομένου εμπλοκής και άλλων κοινοτητων αγώνα της πόλης. Για μια σειρά από λόγους, το όλο εγχείρημα δεν κατάφερε να προχωρήσει εκείνη την περίοδο. Ωστόσο το κείμενο, εκτός από αυτόν τον πρωταρχικό σκοπό του, αποτελεί και μια συλλογική ανακεφαλαίωση / αποτίμηση του αγώνα ως εκείνη τη στιγμή και αυτή είναι ίσως και η χρησιμότητά του για το παρόν και το μέλλον.

pdf download: για τη διερεύνηση & διεύρυνση του αγώνα της λέσχης του ΑΠΘ

το θέμα είναι και ποιες θα τρώμε, και τι θα τρώμε και πώς θα τρώμε

boy

Πως πέρασαν τρεις μήνες από το άνοιγμα της λέσχης ούτε που το καταλάβαμε. Όχι, τουλάχιστον, όπως καταλάβαμε τον ενάμιση μήνα που ήταν κλειστή, για να ολοκληρωθούν τα επιχειρηματικά παιχνίδια, μεταξύ του Δ.Σ. της λέσχης και των μνηστήρων της, πάνω στις δικές μας πεινασμένες κοιλιές. Ή όπως είδαμε όλο και περισσότερες απο εμάς να αποκλείονται από τον έλεγχο του πάσο. Ή ακόμα, όπως είδαμε πολλούς άλλους, στα πλαίσια της γενικής πειθάρχησης που μας επιβάλλουν, να βγάζουν κι ύστερα να επιδεικνύουν την κάρτα σίτισής τους, ελπίζοντας «τουλάχιστον αυτοί να τρώνε». Σε όλα αυτά δεν μένουμε αμέτοχοι/ες, αλλά επιλέγουμε εδώ και δύο μήνες να μπλοκάρουμε συστηματικά, μαζί με πολλούς και πολλές ακόμα, τον έλεγχο του πάσο ή της κάρτα σίτισης (όπως θέλετε πείτε το, για μας δεν έχει διαφορά).

Διαφορά έχει για εμάς ο χορταστικός και με ποικιλία δίσκος που μας παρουσίασε τις πρώτες μέρες η Αμβροσία Α.Ε. χτίζοντας το καλό της προφίλ, με τον δίσκο επιπέδου συσσιτίου που παίρνουμε τώρα. Και αυτό γιατί η σούπα μινεστρόνε έχει πλέον αντικατασταθεί με μισό ρεβυθόζουμο, τα μακαρόνια, που κάναμε αμάν να φύγουν πέρσυ απ’ το μενού, επέστρεψαν δριμύτερα ως ναπολιτέν αλλά ουσιαστικά με κέτσαπ, το λάδι κι όλα αυτά τα πιάτα με τα απροσδιόριστα ονόματα ακόμα αγνοούνται. Όπως αγνοούνται τα καλάθια με το ψωμί, μοναδική παρηγοριά της πείνας μας με τις μισές μερίδες που μας σερβίρουν. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά αν τολμήσεις να ζητήσεις δεύτερη μερίδα τότε παρεμβαίνει ο υπεύθυνος της εταιρείας για να σε αποτρέψει.

Κι αναρωτιέσαι, άξιζε τελικά τόση ώρα αναμονής για μισό πιάτο φαΐ Αναμονή σε μια τεράστια ουρά που φτάνει ως το ΠΑΜΑΚ ενώ δίπλα σου βλέπεις κλειστή την τρίτη διανομή τα απογεύματα, όπως και την πάνω λέσχη σε μόνιμη βάση. Αλλά πως να μην είναι έτσι, αφού η διοίκηση επιμένει, ουσιαστικά, να λειτουργεί την λέσχη, με το ίδιο προσωπικό με πέρσι. Γιατί, όσες προσλήψεις και να έγιναν,αντί να κατευθύνονται στην αύξηση των διανομών γίνονται σε κατεύθυνση αυστηροποίησης του ελέγχου, είτε δικού μας (με την αύξηση προς το παρόν των φυλάκων στην είσοδο) είτε των εργαζομένων (με την προσθήκη «υπευθύνων»).

Και κάτι ακόμα! Αν θυμάστε κάποτε η τρίτη διανομή είχε πάντα φαγητό χωρίς κρέας ούτε ψάρι, πράγμα που δεν συμβαίνει πια. Όταν κάποιος κόσμος ζήτησε από τους υπευθύνους να επανέλθει η χορτοφαγική διανομή, η απάντησή τους ήταν ότι υπάρχει σε περιόδους νηστείας. Αυτή η απάντηση δεν μας καλύπτει, γιατί τα κίνητρα μας δεν είναι θρησκευτικά! Η χορτοφαγική διατροφή είναι διαχρονική στάση ζωής ασχέτως αν οι λόγοι που την επιλέγουμε είναι θρησκευτικοί, πολιτικοί ή ακόμα και προσωπικοί. Κι αν μη τι άλλο οι σουπιές και το ψάρι είναι κρέας, όποιος Θεός κι αν τ’άγιασε!

Από τη μεριά μας το δηλώνουμε ξεκάθαρα πως δεν θα συμβιβαστούμε με κανένα αποκλεισμό εντός και εκτός διανομών και καμία υποβάθμιση της ποιότητας.

Δε δείχνουμε πάσο ή κάρτα σίτισης
Παίρνουμε τη 2η μερίδα μας με τσαμπουκά
Και συνεχίζουμε το μπλοκάρισμα του πάσο για όσο χρειαστεί
Στηριζόμαστε στις μεταξύ μας ισότιμες σχέσεις
Συλλογικοποιούμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας

γιατί το θέμα είμαστε εμείς

 

το ειλικρινές ΔΣ της λέσχης

το κείμενο-τρολιά που ακολουθεί, απάντηση σε ανακοινώσεις της διοίκησης, μοιράστηκε από τη συνέλευση για το κόστος φοίτησης και άλλους φοιτητές/τριες πάνω στους δίσκους στη λέσχη μέσα από τις διανομές, την Τρίτη 19/11/2013.


Ανακοινωση του ΔΣ της λεσχης

Αγαπητέ φοιτητή/φοιτήτρια,

Μετά από δύο εβδομάδες λειτουργίας της Λέσχης, είναι αποδεκτό από όλους ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες σίτισης είναι αναβαθμισμένες και εξαιρετικής ποιότητας, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Το γεγονός αυτό διαψεύδει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, όσα τον τελευταίο καιρό λέγονταν και γράφονταν, για πιθανά προβλήματα της ανάμεσα στα οποία και η μη δωρεάν σίτιση. Σας παρακαλούμε να αγνοήσετε ότι στη προκήρυξη του νέου διαγωνισμού της λέσχης για το επόμενο έτος, που τρέχει αυτή την περίοδο, αναγράφεται ότι  “Ο ανάδοχος υποχρεούται κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους, στη σίτιση των φοιτητών που δικαιούνται  και  φέρουν  κάρτα  σίτισης. Επίσης  υποχρεούται  στη  σίτιση  των  μη  κατόχων  κάρτας σίτισης φοιτητών, με το αυτό αντίτιμο (σ.σ. 1,80€/μέρα) πλέον Φ.Π.Α., καταβαλλόμενο από τους ίδιους.

Θα σας παρακαλούσαμε επίσης, να μη θεωρήσετε ότι η αναβάθμιση της ποιότητας του φαγητού είναι στάχτη στα μάτια με απώτερο σκοπό τη νομιμοποίηση της παραχώρησης της λέσχης σε εταιρεία catering. Εξάλλου θεωρούμε αυτονόητο πως έχετε διαγράψει απ’τη μνήμη σας πως τα τελευταία 3 χρόνια το φαγητό είχε πέσει σταδιακά στο επίπεδο του συσσιτίου. Προπάντων, όμως, απευθύνουμε έκκληση να μην τολμήσετε να περάσετε την Εγνατία για να μάθετε τι συμβαίνει στο ΠΑΜΑΚ, όπου οι δικαιούχοι διαρκώς μειώνονται και για τους υπόλοιπους υπάρχει αντίτιμο 3,5€ για ένα άθλιο, πλαστικό προμαγειρεμένο φαγητό.

Επιπροσθέτως, ζητούμε την υπομονή σας για τις μεγάλες ουρές και το χρόνο αναμονής στις διανομές. Γι’ αυτό ευθύνονται οι μάζες των μη φοιτητών που σιτίζονται και σε καμία περίπτωση το γεγονός ότι η διαρκής μείωση εργαζομένων κρατάει κλειστές άλλες τρεις διανομές (μία στην κάτω και δύο στην πάνω λέσχη). Απ’ τη μεριά μας κάνουμε ότι μπορούμε για εντατικοποιήσουμε και να βγάλουμε το λάδι στους εναπομείναντες εργαζομένους. Zητάμε την κατανόησή σας μέχρι να σκεφτούμε κάτι χειρότερο.

          Για να συνεχίσει, ωστόσο, η λέσχη να παρέχει τις άριστες υπηρεσίες της, είναι απαραίτητο να βγάλετε κάρτες σίτισης, καθώς η χρηματοδότηση  εξαρτάται από τον αριθμό των εγγεγραμμένων φοιτητών. Παρακαλούμε μη θεωρήσετε ότι αυτό είναι πρόσχημα για να αποκλειστεί κόσμος με βάση την κατοχή ή όχι της κάρτας. Ξεχάστε ότι τα προηγούμενα χρόνια η λέσχη είχε ελάχιστους εγγεγραμμένους και έπαιρνε υψηλότατες χρηματοδοτήσεις χωρίς ποτέ να είναι καθοριστικός ο αριθμός των επίσημα δηλωμένων. Ξεχάστε επίσης ότι ακόμα και τότε, η διοίκηση ήθελε ελέγχους στη είσοδο και αποκλεισμό ανθρώπων από το φαγητό με διαφορετικά προσχήματα. Αγνοήστε ακόμη ότι την ίδια στιγμή που στην είσοδο της λέσχης οι αποκλεισμοί εντείνονται αφήνοντας ανθρώπους πεινασμένους, στην πίσω πόρτα των μαγειρίων της πετάγονται το βράδυ ολόκληρα καζάνια γεμάτα με φρέσκο φαγητό.

Θα σας παρακαλούσαμε, λοιπόν, να επιδεικνύετε την κάρτα σίτισης στους αρμόδιους υπαλλήλους, να κανιβαλιστείτε μεταξύ σας για το ποιος ειναι άξιος για το φοβερό προνόμιο να έχει ένα πιάτο φαΐ και να σταματήσετε να σκέφτεστε ότι ο τρόπος για να πάρετε πίσω τη ζωή που σας κλέβουν (και πιο πεζά να αυξήσετε και τη χρηματοδότηση της λέσχης) είναι η αλληλεγγύη και ο κοινός αγώνας όσων βιώνουν τη λεηλασία πέρα από εικονικούς διαχωρισμούς του τύπου φοιτητής-μη φοιτητής, δικαιούχος-μη δικαιούχος. Κλειστείτε στη γυάλα του φοιτητικού μικρόκοσμου, κοιτάξτε τη δουλειά σας και το συντεχνιακό σας συμφέρον, πατήστε τους διπλανούς για να σωθείτε. Ξεχάστε ότι αύριο άνεργοι θα είστε κι εσείς, εργαζόμενοι των 400€ θα είστε κι εσείς, στη μετανάστευση ίσως οδηγηθείτε κι εσείς.

Κλείνοντας θα θέλαμε να γνωρίζετε ότι η διοίκηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να περιφρουρήσει τη συνεχή αύξηση των εξαθλιωμένων αυτής της κοινωνίας, να ενισχύσει τους δημόσιους δωρεάν αποκλεισμούς στη λέσχη και να τους περιφρουρήσει ενισχύοντας τους μηχανισμούς της δημόσιας δωρεάν αστυνόμευσης.

Με εκτίμηση,
το ειλικρινές ΔΣ της λέσχης

παρέμβαση στη λέσχη του ΠαΜακ

Σήμερα, 10/10, στα πλαίσια δράσης της συνέλευσης για το κόστος φοίτησης, κόσμος πήγε στη λέσχη του ΠαΜακ, όπου απαίτησε και τελικά κατάφερε να φάει δωρεάν. Παρακάτω το κείμενο που μοιραζόταν στην παρέμβαση:

sgkf 120
Continue reading

συζήτηση για το θέμα των συγγράμματων

Κι όταν μου έδινες το βιβλίο, μου ‘λεγες “σ’ αγαπώ”…

Την εποχή που διανύουμε το κράτος αποβάλλοντας κάθε πρόσχημα κοινωνικών παροχών και πρόνοιας ξεδιπλώνει μια στρατηγική υποτίμησης των ζωών μας. Κομμάτι αυτής της βίαιης και διαρκούς επίθεσης είναι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία εν καιρώ κρίσης βρίσκει πρόσφορο έδαφος να προωθηθεί.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής αποτελεί το σχέδιο Αθηνά το οποίο εφαρμόζεται αγνοώντας τις ανάγκες μας. Παράλληλα, η διαδικασία εντατικοποίησης, μείωσης παροχών και υποδομών τίθεται σε ισχύ κινούμενη στην ίδια φιλοσοφία παντελούς έλλειψης σεβασμού στην ποιότητα ζωής μας. Μέρος της μείωσης παροχών είναι και οι περικοπές στα δωρεάν συγγράμματα όπως σημειώσεις, κώδικες στη νομική, βιβλία ασκήσεων και η μείωση των διαθέσιμων βάσεων δεδομένων, ηλεκτρονικών περιοδικών κλπ.

Το υψηλό κόστος, λόγω πνευματικής ιδιοκτησίας, των ”δωρεάν” συγγραμμάτων που μέχρι τώρα επωμιζόταν το κράτος αποτελεί την κύρια πηγή κέρδους των καθηγητών και των εκδοτικών οίκων. Στα πλαίσια της εξοικονόμησης χρημάτων το κόστος αυτό μετακυλίεται στις πλάτες μας διατηρώντας έτσι άθικτα τα συμφέροντα των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή η εκτεταμένη περίφραξη της γνώσης περιορίζει την πρόσβασή μας αποκλειστικά και μόνο σε βοηθήματα-εργαλεία για τις σπουδές μας αποκλείοντας μας από άλλα βιβλία μη προβλεπόμενα από το πρόγραμμα σπουδών τα οποία όμως θεωρούμε σημαντικά για να γίνουμε ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Εμείς, όμως, δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες ούτε να χρεωθούμε το κόστος της πνευματικής ιδιοκτησίας ούτε να κάνουμε εκπτώσεις στην αντίληψή μας περί γνώσης. Έχοντας ως κεκτημένο την περσινή εμπειρία αγώνα με την κατάληψη του Λογότυπου, στην οποία καταλήφθηκαν τα φωτοτυπικά του πανεπιστημίου για την εκτύπωση των βιβλίων μας, συνεχίζουμε με αδιαμεσολάβητες και αντιιεραρχικές διαδικασίες να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας, αμφισβητώντας έμπρακτα την υποτίμηση των ζωών μας.

Σκοπός μας δεν είναι απλά να καταδείξουμε την κατάσταση και τις συνέπειες αυτής στις ζωές μας, αλλά να δηλώσουμε ότι η λύση της βρίσκεται στα χέρια του καθενός και της καθεμιάς από μας. Δεν περιμένουμε το κράτος ή οποιοδήποτε άλλο φορέα να μεριμνήσει για εμάς. Στηριγμένοι στις μεταξύ μας ισότιμες σχέσεις, συλλογικοποιούμαστε, σχεδιάζουμε και δρούμε για να μπλοκάρουμε κάθε κίνηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί…

δε θα παρακαλάμε για τα αυτονόητα,
θα τα πάρουμε πίσω μόνες & μόνοι μας!

jpg download: κι όταν μου έδινες το βιβλίο, μου ‘λεγες “σ’αγαπώ”

lisa s(gkf)impson #1
lisa s(gkf)impson #2