Κι όταν μου έδινες το βιβλίο, μου ‘λεγες “σ’ αγαπώ”…
Την εποχή που διανύουμε το κράτος αποβάλλοντας κάθε πρόσχημα κοινωνικών παροχών και πρόνοιας ξεδιπλώνει μια στρατηγική υποτίμησης των ζωών μας. Κομμάτι αυτής της βίαιης και διαρκούς επίθεσης είναι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία εν καιρώ κρίσης βρίσκει πρόσφορο έδαφος να προωθηθεί.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής αποτελεί το σχέδιο Αθηνά το οποίο εφαρμόζεται αγνοώντας τις ανάγκες μας. Παράλληλα, η διαδικασία εντατικοποίησης, μείωσης παροχών και υποδομών τίθεται σε ισχύ κινούμενη στην ίδια φιλοσοφία παντελούς έλλειψης σεβασμού στην ποιότητα ζωής μας. Μέρος της μείωσης παροχών είναι και οι περικοπές στα δωρεάν συγγράμματα όπως σημειώσεις, κώδικες στη νομική, βιβλία ασκήσεων και η μείωση των διαθέσιμων βάσεων δεδομένων, ηλεκτρονικών περιοδικών κλπ.
Το υψηλό κόστος, λόγω πνευματικής ιδιοκτησίας, των ”δωρεάν” συγγραμμάτων που μέχρι τώρα επωμιζόταν το κράτος αποτελεί την κύρια πηγή κέρδους των καθηγητών και των εκδοτικών οίκων. Στα πλαίσια της εξοικονόμησης χρημάτων το κόστος αυτό μετακυλίεται στις πλάτες μας διατηρώντας έτσι άθικτα τα συμφέροντα των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Την ίδια στιγμή η εκτεταμένη περίφραξη της γνώσης περιορίζει την πρόσβασή μας αποκλειστικά και μόνο σε βοηθήματα-εργαλεία για τις σπουδές μας αποκλείοντας μας από άλλα βιβλία μη προβλεπόμενα από το πρόγραμμα σπουδών τα οποία όμως θεωρούμε σημαντικά για να γίνουμε ολοκληρωμένοι άνθρωποι.
Εμείς, όμως, δεν είμαστε διατεθειμένοι/ες ούτε να χρεωθούμε το κόστος της πνευματικής ιδιοκτησίας ούτε να κάνουμε εκπτώσεις στην αντίληψή μας περί γνώσης. Έχοντας ως κεκτημένο την περσινή εμπειρία αγώνα με την κατάληψη του Λογότυπου, στην οποία καταλήφθηκαν τα φωτοτυπικά του πανεπιστημίου για την εκτύπωση των βιβλίων μας, συνεχίζουμε με αδιαμεσολάβητες και αντιιεραρχικές διαδικασίες να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας, αμφισβητώντας έμπρακτα την υποτίμηση των ζωών μας.
Σκοπός μας δεν είναι απλά να καταδείξουμε την κατάσταση και τις συνέπειες αυτής στις ζωές μας, αλλά να δηλώσουμε ότι η λύση της βρίσκεται στα χέρια του καθενός και της καθεμιάς από μας. Δεν περιμένουμε το κράτος ή οποιοδήποτε άλλο φορέα να μεριμνήσει για εμάς. Στηριγμένοι στις μεταξύ μας ισότιμες σχέσεις, συλλογικοποιούμαστε, σχεδιάζουμε και δρούμε για να μπλοκάρουμε κάθε κίνηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί…
δε θα παρακαλάμε για τα αυτονόητα,
θα τα πάρουμε πίσω μόνες & μόνοι μας!
jpg download: κι όταν μου έδινες το βιβλίο, μου ‘λεγες “σ’αγαπώ”
